Het zaad van de zee

In ‘t avondlijk schemeren

Staren de golven

Glinsteren ruisend

Hun ogen gericht

 

Vol van hoop op de kust

En ze werpen zich vleiend

Schurken zich smekend

Beuken zich woedend

Op het gulzige land

 

Refrein:

Want daar wonen de mensen

Zij nemen en nemen

De vruchten, de schatten

Het zaad van de zee

 

Daar wonen de mensen

De schurken, de dieven

Zij roven en plunderen

Alles en meer

 

En de zee ruist gedachten

Jaagt voort in de tijd

Voelt haar hart sneller kloppen

Haar lichaam pulseert

 

In de strijd om te leven

Te houden, verdedigen

Al wat haar toebehoort

Niets mag verloren gaan

Aan het gulzige land

 

Refrein

 

En de zee strekt haar armen

Balt al haar vuisten

Vecht zich een weg

Laat zich dit keer door niemand

 

En niets tegenhouden

Zij bundelt haar krachten

Haar wanhoop, haar smachten

Haar woede, frustratie

Voor het gulzige land

 

Refrein

 

En de mensen zij vluchten

Zij bedelen, smeken

Vechten, verdrinken

 

Geven alles en meer

 

En de mensen zij wenen

Zij huiveren, beven

Tot alles en meer en nog meer

Wordt verzwolgen

 

Vertrapt en verpletterd

Vervloekt en verketterd

Geen sterveling leeft nog

De zee neemt en neemt

Van het gulzige land

 

Refrein:

Want daar woonden de mensen

Zij namen en namen

De vruchten, de schatten

Het zaad van de zee

 

Daar woonden de mensen

De schurken, de dieven

Zij roofden en plunderden